Door: Laurens Buisman, medisch directeur van 1Medisch Adviseur
Aansluitend op de online paneldiscussie van het platform Personenschade werd Tessa ’s Gravemade geïnterviewd door Letselschade.NU. Daarin geeft ze onder meer aan het een nog betere oplossing te vinden om in plaats van met één onafhankelijk medisch adviseur te gaan werken met alleen de medisch adviseur van de belangenbehartiger. Dat zou nog sneller zijn en het slachtoffer zou daar meer vertrouwen in hebben.
Het idee om, in die zaken waarin er door partijen vooraf niet is gekozen voor één onafhankelijk medisch adviseur, op basis van onderling vertrouwen te ‘leunen’ om het advies van één van beide medisch adviseurs (dus van belangenbehartiger óf verzekeraar), is natuurlijk prima. Die werkwijze, die gezien zou kunnen worden als variant op het model met twee medisch adviseurs, is ook helemaal niet nieuw en wordt in de praktijk reeds toegepast. Toch heeft ook die werkwijze de knelpunten in het medisch traject niet afdoende kunnen wegnemen.
Ik stel vast dat dit ook een fundamenteel andere werkwijze is dan wanneer partijen al bij aanvang kiezen voor één gemeenschappelijk medisch adviseur. Immers, zodra een kwestie complexer wordt, er discussie ontstaat over bijvoorbeeld causaliteit, beperkingen of medische voorgeschiedenis, zal de verzekeraar of belangenbehartiger behoefte hebben aan een advies van zijn eigen medisch adviseur teneinde de visie van de tot dan toe gevolgde, partijdeskundige medisch adviseur te toetsen dan wel te weerleggen. Wat schiet een slachtoffer er dan mee op als hij denkt te ‘kiezen’ voor een traject met alleen zijn eigen medisch adviseur of die van de verzekeraar? Hij belandt immers alsnog ongewild en zonder dat hij daar enige invloed op heeft in een traject met twee medisch adviseurs met alle complexiteit van dien, zoals recent ook weer bleek uit het onderzoeksrapport van de Universiteit van Utrecht naar de oorzaken van langlopende letselschadezaken[1].
Waarom het niet ‘gewoon’ omdraaien en starten met één gemeenschappelijk, echt neutraal gepositioneerde medisch adviseur die vanaf het begin het vertrouwen heeft van beide partijen en het slachtoffer? Eén dokter dus als uitgangspunt nemen; iets dat binnen de medische sector natuurlijk heel gebruikelijk is. De keuze van die medisch adviseur of het medisch adviesbureau kost in de praktijk geen extra tijd omdat dit dossieroverstijgend overeengekomen wordt. Het is bovendien een traject met harde waarborgen voor het slachtoffer zodanig dat deze ècht ‘in the lead’ is en zeggenschap heeft over de opzet en het verloop van zijn medisch traject. Met daarbij direct contact met de medisch adviseur hetgeen de eigen betrokkenheid en het vertrouwen verder vergroot. Maar ook met voor het slachtoffer de nadrukkelijke mogelijkheid om op enig moment alsnog te kiezen voor een ‘eigen’ medisch adviseur (en dus het model met twee medisch adviseurs), iets dat in onze eigen praktijk overigens in minder dan 1% van de gevallen voorkomt.
Dat gelijktijdige en gemeenschappelijke opdrachtgeverschap, vanuit onderling vertrouwen, past natuurlijk ook helemaal in de huidige tijdsgeest van neutrale geschilbeslechting. Ook zeer recent beschreven van Wees en Akkermans in het artikel ‘Naar een toekomstbestendig compensatiesysteem voor verkeersongevallen’[2] dat de meest fundamentele aanpak is om de beoordeling van de aanspraken van een slachtoffer van meet af aan zo veel mogelijk in handen te leggen van een neutrale en onafhankelijke derde. Met daarbij de opmerking dat het noodzakelijk leek dat de opdracht dan wel van beide partijen gezamenlijk zou moeten uitgaan.
Laat de werkwijze met één gemeenschappelijk medisch adviseur daar nu naadloos bij aansluiten. Helemaal uniek is dat natuurlijk niet want iets soortgelijks geldt zeker ook voor mediation en de herstelgerichte dienstverlening. Allemaal initiatieven die tot doel hebben het letselschadetraject verder te verbeteren en die, naar aanleiding van het rapport over langlopende letselschadezaken, door De Letselschade Raad benoemd zijn als systeemoplossingen om de aanpak van letselschade zaken te verbeteren.
[1] Langlopende letselschadezaken; Een empirisch-juridisch onderzoek naar kenmerken van letselschadezaken die niet binnen twee jaar zijn afgesloten. Mr. dr. R. Rijnhout; Mr. dr. E.G.D. van Dongen; D.W. van Maurik BSc, LLB; Prof. mr. I. Giesen.
[2] Naar een toekomstbestendig compensatiesysteem voor verkeersongevallen: Over zelfrijdende auto’s, herstelgerichte schadeafwikkeling en de mogelijkheden van een systeem van directe schadeverzekering. Te verschijnen in: Tijdschrift voor Vergoeding Personenschade 2020 nr. 3. Mr. dr. K.A.P.C. van Wees & Prof. mr. dr. A.J. Akkermans.
